Malarz - Prawdy, Dobra i Piękna w Kobiecości. Malarz odwiecznej tęsknoty mężczyzn. Tęsknoty umysłu duszy męskiej - SERCA - do delikatnej wrażliwości, łagodności i przede wszystkim melancholii piękna w kobiecej twarzy. Poszukiwacz wysp zaczarowanych nieobecnych w świecie rzeczywistym, na które chcemy żeglować i patrzeć, patrzeć - na Nie. Nawet bezmyślnie, ale zawsze umysłem duszy, bez którego jesteśmy zagubieni we wszechświecie, zagubieni w odmętach szaleństwa i brzydoty upadłego świata. Jest malarzem NADZIEI, że prawdziwe piękno istnieje, bo istnieje w naszych sercach. Odkrywania tego piękna i melancholii naszego serca, aby czynić dobro. I tego życzę wszystkim odwiedzającym Jego Wyspy Zaczarowane. Bez ich istnienia życie nie tylko byłoby uboższe, ale po prostu nieznośne.

Zbyszek Kowalkowski

Karol Bąk (rocznik 1961) – polski malarz, rysownik, grafik. W roku 1989 ukończył studia w ASP, w Poznaniu; otrzymał dwa dyplomy z wyróżnieniem, w pracowni grafiki i w pracowni rysunku.

Malarstwem olejnym zawodowo zajmuje się od 2000 roku. Jego prace sytuują się w cyklach tematycznych.

Współpracuje z galeriami w Polsce i na świecie.

Malarz, rzeźbiarz, pastelista, rysownik, poeta. Urodzony w 1955 roku. Mieszka w Krakowie.

Członek ZPAP od 1995 r. Należy również do AKWE, SPP, AIAP i Klubu Polarnego.

Wyróżniony w kilku konkursach polskich i zagranicznych, m.in. w XIX, XX i XXIV Premio Firenze (Florencja 2001, 2002, 2006) i na wystawach "Mały Format 2013", „Mały Format 2014” Okręgu Krakowskiego ZPAP.

W zeszłorocznej edycji wystawy "Mały Format 2017", zdobył pierwszą nagrodę, "Złotą Ramę".

W 2005 roku otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki.

Swoją twórczość prezentował w Polsce, a także, między innymi: we Francji (Paryż, Collioure, Tours), Włoszech (Rzym, Florencja), USA (Nowy Jork), Danii, Holandii, Niemczech (Norymberga, Kolonia), Austrii (Wiedeń), Hiszpanii (Segowia), Belgii (Bruksela), Szwajcarii (Genewa), na Chorwacji (Zagrzeb) i na Węgrzech (Szentendre), itd.

Brał udział w więcej niż 200-stu wystawach, z czego, w ponad stu indywidualnych.

Maja Borowicz jest malarką, grafikiem, artystką. Tworzy obrazy techniką olejną wpisujące się w nurt surrealizmu i realizmu magicznego. Wszystkie obrazy powstają z połączenia wyobraźni, talentu wspartego nowoczesną technologią i tradycyjnego rzemiosła malarskiego. Widzowie oprócz doskonałego kunsztu dostrzegają w jej pracach głęboki mistycyzm i emocjonalność. Odbiorca może odnieść wrażenie że jego dusza zostaje zabrana w wędrówkę w czasie i przestrzeni, gdzie przeżywa historię bohaterów ukazanych na obrazach artystki.
Na swoim koncie ma wiele wystaw indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą. Jest również laureatką licznych międzynarodowych konkursów artystycznych.

„Moje obrazy są odzwierciedleniem mojego świata wewnętrznego. Sposób w jaki postrzegam rzeczywistość – ciągłe zmiany, rozpad, ludzie i rzeczy pojawiające się w moim życiu trwające tylko chwilę, by za moment stać się tylko wspomnieniem, natłok informacji o ludzkich tragediach, katastrofach, wojnach...To specyfika czasów, w których przyszło nam żyć. Tą rzeczywistością przesycone są moje obrazy, ale to co staram się w nich pokazać, to uczucia, które niezależnie od wszystkiego pozwalają nam trwać dalej – uczucia miłości, nadziei, tęsknoty.” [ Maja Borowicz]

Arkadiusz Dzielawski – malarz, fotografik i projektant – urodził się (rocznik 1967), wychował i przez całe życie tworzy w Częstochowie. Ukończył częstochowskie Liceum Plastyczne, a następnie kierunek Wychowanie Plastyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej (obecnie Akademii im. Jana Długosza), uzyskując dyplom z wyróżnieniem w pracowni profesora Jerzego Filipa Sztuki. W roku 1993 zdobył stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Częstochowy. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach w kraju i za granicą.

Malarstwo Arkadiusza Dzielawskiego mieści się nurcie realizmu magicznego, którego korzenie sięgają surrealizmu. Jego obrazy przedstawiają na pozór zwyczajną, powszednią rzeczywistość, która za sprawą zaskakujących zestawień przedstawionych motywów, namnażania detali, a także manipulacji perspektywą i światłem nabiera cech wyjątkowych i nadrealistycznych. Malarstwo stało się dla artysty ucieczką przed chaosem świata, rodzajem terapii połączonej z medytacją. Obrazy emanują spokojem i harmonią. Granica między tym co realne, a tym co fantastyczne ulega zatarciu, a postacie z płócien próbują nawiązać kontakt z odbiorcą. Nagromadzenie szczegółów i symboli odwołuje się do wyobraźni, skojarzeń i własnych doświadczeń widza, zachęcając do samodzielnej interpretacji.

Krzysztof Izdebski-Cruz (Kriz Cruz) wł. Krzysztof Izdebski, (ur. 1966 w Toruniu) jest artystą zaliczanym do grona „Nowych Dawnych Mistrzów” - nieformalnej grupy współczesnych artystów figuratywnych, opisanych przez Donalda Kuspita (w jego książce „The End of Art”) i prezentowanych na wystawach: „California New Old Masters” - Hermosa Beach, Kalifornia, USA w „Nowi Dawni Mistrzowie/New Old Masters” - Gdańsk, Polska, na przełomie 2006/2007 r. oraz „NOM Invitational” - Nowy Jork, USA w roku 2010. Termin "Nowi Dawni Mistrzowie” został stworzony i użyty po raz pierwszy przez światowej sławy nowojorskiego historyka, krytyka i teoretyka sztuki prof. Donalda B. Kuspita w książce wydanej w Wielkiej Brytanii przez Cambridge University Press w roku 2004 pod przewrotnym tytułem „Koniec sztuki”. Kuspit nie postulował w niej jednak złożenia broni przez artystów i rezygnacji z uprawiania sztuki, a wręcz przeciwnie, apelował o jej silne przewietrzenie, czy odnowienie, poprzez połączenie we współczesnej sztuce tego, co dawne z tym, co najnowsze w jedną nową wartość.

Izdebski-Cruz podpisuje swoje obrazy pismem lustrzanym, posługując się pseudonimem artystycznym Kriz Cruz. Pseudonim powstał z połączenia dwóch pierwszych liter imienia i nazwiska artysty (Kr+Iz) oraz dodania rodowego nazwiska matki: Cruz. Artysta antydatuje obrazy o 100 lat, pomijając celowo ostatnie stulecie, jako czas stracony dla sztuki i świata. W wybranych obrazach nanosi inskrypcje jako wskazówki do rozkodowania zawartych treści, zamieszcza tajemnicze lub niekiedy zaskakujące przesłania. W swej pracy stosuje nienaganny warsztat oraz technologię dawnych mistrzów. Tworzy najczęściej w technice oleju i pastelu. Największe jego pastele pod względem formatu, „Dwie siostry” oraz „FeFic” narysowane na jednym kawałku papieru, mają blisko 4 m kw. powierzchni każdy, co dla techniki pastelu jest swoistym rekordem. Rysunki metalowym sztyftem (złoto, srebro, miedź, ołów, cynk, cyna) tworzy zgodnie z techniką opisaną około 600 lat temu w traktacie „Rzecz o malarstwie” C. Cenniniego. Rysunki te charakteryzują się perfekcją linii i niezwykle subtelnym modelunkiem.

Tematem obrazów Krzysztofa Izdebskiego-Cruz są zazwyczaj sceny mitologiczne, które w dzisiejszych czasach - słusznie czy nie - zalicza się do nurtu sztuki fantastycznej. Jego ulubionym zbiorem tematów, do których wciąż powraca, są „Metamorfozy” Owidiusza. Pod ich wpływem powstały obrazy p.t.: „Pan i Syrinks”, „Harpia porywaczka”, „Córka gorgony”, „La Piovra”, „Meduza”, „Akis”, „Akis i Leukippos” oraz będąca już ikoną malarstwa „Galatea”. Ten ostatni obraz był prezentowany na wielu wystawach w kraju, m.in. w Gdańsku, Warszawie, Toruniu, Bydgoszczy, Włocławku, Kołobrzegu, Wrocławiu oraz za granicą, w Wiedniu (Austria) w 2008 i 2009 r., Nowym Jorku (USA) w 2010 i 2011 r., Jackson Hall (USA) w 2013 r., Stambule (Turcja) w 2014 r., Kuala Lumpur (Malezja) w 2015 r. „Galatea” niezmiennie inspiruje innych malarzy i jest jednym z tych obrazów artysty, które doczekały się masowego kopiowania w Chinach.

Krzysztof Izdebski-Cruz vel Kriz Cruz prezentował swoje prace wspólnie z najwybitniejszymi artystami współczesnymi,  takimi jak: Igor Mitoraj, Odd Nerdrum, Steven Assael, Richard Estes, Vincent Desiderio, Don Eddy, F. Scott Hess, Robert Graham, jak również artystami młodszego pokolenia: Adamem Millerem, Richardem T. Scottem, Fedele Spadaforą czy Danielem Maidmanem.

Krzysztof Izdebski jest również autorem odtworzeń zaginionego malarstwa z gdańskiego Dworu Artusa, który od swego początku był jednym z najważniejszych salonów polityczno-kulturalnych w kraju. W tym miejscu spotykali się i obradowali w przeszłości władcy państw, czynią to również współcześni rządzący. W latach 1996-2006 Izdebski odtworzył kilkanaście obiektów malarstwa, które zaginęły lub zostały zniszczone podczas działań wojennych w 1945 r. Najważniejszymi i najbardziej spektakularnymi są odtworzenia obrazów „Sąd Ostateczny” Antoniego Möllera z 1602/1603 r. (odtworzony w 2001 r.) oraz „Orfeusz wśród zwierząt” Vredemana de Vries z 1594 r. (odtworzony w 2002 r.). Każdy z nich ma blisko 50 m. kw. powierzchni i jest częścią stałego wystroju Hali Wielkiej Dworu Artusa.

 Za swoją twórczość otrzymał m.in. w 2014 r. Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis  oraz w 2015 r. Nagrodę specjalną Marszałka Województwa Pomorskiego „Za konsekwencję w posługiwaniu się tradycyjnym warsztatem malarskim i utrzymanie w swojej twórczości klasycznych rozwiązań kanonu piękna”. 

Jego klasycznie piękne i perfekcyjne dzieła prezentowane były na całym świecie na ponad 100 wystawach zbiorowych i ponad 30 indywidualnych w Austrii (3), Belgii, Danii, Niemczech (2), Malezji, Polsce (12), Szwajcarii, Turcji, USA (6), Wielkiej Brytanii (2) oraz we Włoszech (3).

Urodzona w 1986 roku w Humenné (Słowacja). Studia ukończyła w 2010 roku na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom magisterski otrzymała w Pracowni Drzeworytu w 2010 roku u prof. Bogdana Migi. Praca ta została doceniona wyróżnieniem oraz uczestnictwem w wystawie „Najlepsze dyplomy 2009/2010” w Pałacu Sztuki TPSP w Krakowie. Od roku 2011 jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Uczestniczy w wielu wystawach indywidualnych, zbiorowych oraz plenerach. Zajmuje się malarstwem.

Jarosław Jaśnikowski - Artysta, urodzony w Legnicy w 1976 roku. Malarstwem zajmuje się od 1991 roku. W połowie lat 90tych odkrywa surrealizm, oraz twórczość Dalego. W 1998 roku, pod wpływem wystawy Wojciecha Siudmaka w Legnickim Muzeum Miedzi, jak i spotkaniem z samym artystą, postanawia poświęcić się pracy w takich kierunkach jak nadrealizm, czy realizm fantastyczny. W tym samym roku rozpoczyna naukę w Głogowskim Studium Sztuk Plastycznych, gdzie poznaje znanego głogowskiego malarza i poetę; Telemacha Pilitsidisa. Pod jego kierunkiem, zdaje dyplom z malarstwa w 2001 roku.

Jaśnikowski stworzył własną alternatywną rzeczywistość. Poddaje ją zupełnie odmiennym prawom fizyki, kpiąc sobie z grawitacji, czy z właściwości materii. Choć w wielu miejscach „Światy Alternatywne” Jarka bardzo przypominają te, z którymi spotykamy się na co dzień, to jednak bardzo szybko spostrzegamy, że to pozorne podobieństwo stanowi zaledwie filar, na którym artysta buduje swój własny, osnuty mroczną tajemnicą świat. Malarstwo Jaśnikowskiego charakteryzuje się również zamiłowaniem autora do wszelkiego rodzaju fantastycznych pojazdów, machin, jak i również miłością do gotyku. Obecnie Jarosław Jaśnikowski jest jednym z czołowych twórców Realizmu Magicznego w Polsce, oraz głównym przedstawicielem polskiego Steampunku w malarstwie. Jaśnikowski ma na swoim koncie ponad trzydzieści wystaw indywidualnych, miedzy innymi w Narodowym Muzeum Morskim w Gdańsku, Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, czy w Muzeum Miedzi w Legnicy. Jego prace są w kolekcjach na całym świecie.

Urodzony w 1974r. w Radomiu. Ukończył Państwowe Ognisko Plastyczne, Liceum o profilu plastycznym w Studium Nauczycielskim w Radomiu oraz Policealne Studium Reklamy  Studia Wyższe - Katedra Sztuki Politechniki Radomskiej.  Dyplom w 2001r. w pracowni malarstwa prof. A. Gieragi. Aneks z grafiki projektowej w pracowni prof. J. Zduniewskiego. Autor kilku wystaw indywidualnych oraz udział w licznych wystawach zbiorowych. Od 2011r. Członek Okręgu Radomskiego ZPAP. Uprawia malarstwo i grafikę warsztatową.

Urodził się w 1960 roku w Lubaniu Śląskim. Odebrał gruntowne wykształcenie plastyczne w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych
na Wydziale Grafiki w Katowicach. W 1987 roku otrzymał dyplom w pracowni profesora Tadeusza Grabowskiego, wkrótce otrzymując aneks w pracowni litograficznej profesora Tadeusza Gawrona. Szerokiemu gronu znany jest nie tylko jako malarz, ale także jako działający od 2002 roku dyrektor Galerii Sztuki Współczesnej w Kołobrzegu, dający widzom możliwość kontaktu z dziełami wybitnych mistrzów malarstwa dawnego i współczesnego. Jako artysta najpełniej realizuje się w olejnym malarstwie sztalugowym.
Urozmaiconą twórczość, w której wyróżnić można liczne inspiracje cechuje zawsze nadzwyczajna dbałość o swój artystyczny warsztat. 
Ma na swym koncie kilkanaście wystaw indywidualnych i zbiorowych. Artysta znalazł się na 81. miejscu w rankingu 300 najważniejszych artystów od 1945 roku aż po czasy współczesne - Kompas Sztuki 2014 opublikowany w Rzeczypospolitej 2015.  W drugim numerze kwartalnika Artysta i Sztuka (2012) ukazało się obszerne omówienie twórczości Dariusza Kalety.

Urodził się w 1963 r. w Krakowie. Dyplom na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie obronił w 1987 r. Od tego czasu zorganizował 30 wystaw indywidualnych (m.in. w Krzeszowicach, Krakowie, Kolonii, Linzu, Wuppertalu, Paryżu, Nowym Jorku, Klagenfurcie, Kielcach) i brał udział w wielu zbiorowych (m.in. „Surrealizm Polski” w Płocku, „Magical Dreams” w Szczyrku, „Metamorfoza” W Gdańsku, „Dante’s Divine Comedy” w Saeby [Dania], „Ponad horyzontem zdarzeń” w Warszawie, „Safadore” w Le Mont-Dore [Francja], „Art Capital 2017” – Salon w Paryżu). Uprawia metaforyczne malarstwo olejne i pastelowe, w którym łączy nieskrępowaną wyobraźnię, poetycką metaforę i paradoksalne poczucie humoru. Jest również twórcą portretów, ilustracji książkowych i plakatów. Jego prace zdobią wiele kolekcji w Polsce, a także w Austrii, Niemczech, Holandii, Francji i USA. Obrazy Kołpanowicza “zagrały” w serialu TVP Siedlisko w reż. Janusza Majewskiego (Anna Dymna malowała “latający parowóz” Kołpanowicza). Artysta zrealizował Drogę Krzyżową w kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Tenczynku k. Krakowa, obraz beatyfikacyjny siostry Marty Wieckiej w Śniatyniu (Ukraina) oraz obraz ołtarzowy i fresk w Centrum Św. Jana Pawła II w „Nie lękajcie się” w Krakowie - Łagiewnikach.

Urodził się w 1976 roku w Kożuchowie. Ukończył Politechnikę Wrocławską z dyplomem inżyniera budownictwa. Jego talent artystyczny ujawnił się już we wczesnym dzieciństwie. W pracach Kopery widoczna jest fascynacja ludzką naturą, otaczającym światem oraz wszystkim co mroczne i tajemnicze.  Przedstawiają zarówno wysoki poziom wrażliwości jak i pragnienie oddziaływania na podświadomość patrzącego oraz wzbudzenia w nim potrzeby zatrzymania się i kontemplacji.

Tomasz maluje głównie farbami olejnymi na płótnie. Wypracowana latami technika świadczy o jego wielkiej wrażliwości i talencie, a wnikliwa dbałość o szczegóły i mistrzowskie opanowanie barw sprawia, że jego sztuka znajduje się na najwyższym poziomie artystycznym. W 2005 roku artysta wyjechał do Irlandii Północnej, gdzie mieszkał i tworzył przez ponad dekadę. Obecnie Tomasz Alen Kopera mieszka w Polsce. Od 2010 roku należy do grupy Libellule założonej przez Lukasa Kandla.

"W moich pracach staram się działać na podświadomość. Chcę zatrzymać uwagę widza na dłuższą
chwilę, obudzić w nim potrzebę refleksji i kontemplacji. Pomysły na nowe obrazy zazwyczaj przychodzą w najmniej oczekiwanych momentach, po prostu pojawiają się w mojej głowie. Niektóre z nich to pomysły mojej żony - lubimy usiąść razem a nasze kilkugodzinne rozmowy czasami przeradzają się w nowe, zaskakujące wizje. Najważniejszym i zarazem najtrudniejszym elementem tworzenia jest wizualizacja danego pomysłu, spojrzenie na temat oczami wyobraźni. Bardzo często podczas pracy nad jednym obrazem pojawia się pomysł na kolejny.  Fascynuje mnie ogień. Jest on dla mnie symbolem tworzenia oraz działania oczyszczającej siły, która wymazuje nasze grzechy. Tam gdzie ze starego odradza się nowe, gdzie zniszczenie jest ściśle związane ze wskrzeszeniem - jako symbol przemiany. Chciałbym wszystkie te aspekty przedstawić w swoich pracach.

Kiedy maluję nie lubię mieć żadnych ograniczeń czasowych, zdecydowanie nie lubię pospiechu. Zazwyczaj zaczynam wczesnym rankiem, kiedy jestem wypoczęty i kontynuuję pracę w ciągu dnia. Lubię mieć jasny umysł w trakcie tworzenia, to dla mnie niezwykle ważne. Najważniejszym punktem procesu twórczego jest jego początek. Preferuję wówczas pracę w pełnym spokoju - żadnych telefonów, żadnych rozmów, po prostu cisza i spokój. Pierwsza faza wymaga najwięcej skupienia i koncentracji. Nie sporządzam szkiców lub robię to bardzo rzadko i w surowej formie, po prostu od razu zaczynam malować na płótnie. Początkowy pomysł powoli przeradza się w obraz, czasami przekształca się w wizję zupełnie nową. Dlatego też początkowa faza twórczości jest najbardziej burzliwa - bardzo często pojawiają się wówczas nowe pomysły i znaczące zmiany.

Zaczynam od pewnej wizji a efekt końcowy może być już diametralnie różny. Jedną z rzeczy nieodłącznie związanych z moją twórczością jest muzyka. Odgrywa ona kluczową rolę, idąc w parze z nastrojem zależnym od konkretnego etapu mojej pracy. Słucham wszystkiego, od klasycznego fortepianu, orkiestry aż po bardziej nowoczesną, często ciężką i mroczną muzykę, w tym gothic i heavy metal. Czasami przesłanie mojego obrazu jest bardzo jasne, mógłbym nadać mu tytuł, ale nie robię tego, nie chcę go nazywać, wolę pozostawić to odbiorcy - aby mógł sam odczytać przesłanie, zastanowić się nad nim, nadać mojej pracy swój własny tytuł oraz historię.

Ludzie bardzo często proszą mnie, żebym wypowiedział się na temat swojej twórczości, ale zawsze powtarzam, że gdybym mógł opisać swoje obrazy to - zamiast malować - pisałbym. Nie potrafię zinterpretować moich obrazów poprzez słowa, nie wiem jak to zrobić. Najważniejsze w tym wszystkim jest przesłanie, i to ono trafia do widza nie poprzez słowa ale poprzez malarstwo. Dlatego też właśnie większość moich prac nie ma tytułu - pozostawiam to odbiorcy”.

ur. 11 kwietnia 1972 w Tczewie) – polski malarz współczesny, juror międzynarodowych konkursów artystycznych (m.in. The World Greatest Erotic Art of Today,). Jego prace wystawiane były m.in. w Oddziale Muzeum Narodowego-Królikarni, Salonach Domu Aukcyjnego Rempex, Muzeum Galicji, Bunkrze Sztuki, Voergaard Castle, Art Expo w Nowym Jorku i wielu innych galeriach i muzeach na świecie. Jest uznawany za jednego z najbardziej wpływowych współczesnych twórców z kręgu surrealistów. We wczesnym okresie twórczości klimat jego prac, uznawanych za symboliczne, przesycony jest dramatyzmem i smutkiem. Pełne bólu zdeformowane postacie ludzkie oraz mityczne stwory ukazane są na tle surrealistycznych pejzaży. Ten cykl prac zdefiniowany został przez autora jako nie-sny.

W następnym okresie Kukowski zdecydowanie rozjaśnił swoją paletę. Dominującym tematem jego obrazów stały się akty, lecz nawet tu odczuwalne jest piętno rozpadu i upływającego czasu. Prace te zostały namalowane w formie fresków niszczonych przez czas i odsłaniających znajdujące się pod nimi zupełnie inne obrazy. W kolejnej fazie twórczości Kukowski nawiązał do swoich pierwszych prac, lecz mimo jaśniejszych tonacji jego obrazy stawały się coraz bardziej ironiczne i prowokacyjne.

Seria najnowsza „Memento” Jarosława Kukowskiego to czterowymiarowe instalacje artystyczne, będące połączeniem rzeźby, malarstwa i działających monumentalnych zegarów. Każdy zegar jest niepowtarzalny, ręcznie wykonany przez artystę oraz przez niego numerowany i sygnowany. Proces twórczy jest długotrwały, więc instalacji powstaje najwyżej kilka rocznie. Cykl ten jest rozwinięciem malarskiej serii „Freski” kontynuowanej przez artystę od lat 90-tych. Zegary jako niepowtarzalne dzieła sztuki były wystawiane wraz z obrazami Kukowskiego w licznych galeriach i muzeach, m.in w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta. Zegary XXIV ,XXV, XXXI można podziwiać w kolekcji zbiorów Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie, gdzie prezentowane są obok jedynej w Polsce Biblii Gutenberga.

Artystka zajmuje się malarstwem pastelowym i olejnym. Od 2011 należy do Society for Art of Imagination, międzynarodowego stowarzyszenia którego członkami są artyści magicznego realizmu i surrealizmu. Jej prace były publikowane w katalogach Imaginare, The Encyclopeddia of Fernal Affairs, Miroir Magazin, Lexicon of fantastic women artists. Prezentowała swoje prace na wystawach w Polsce, Austrii, Niemczech,Włoszech, USA, Meksyku, Rosji.

Urodzony w 1985 roku. W 2005 – 2010 student Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach na wydziale Malarstwo w pracowni prof. Zbigniewa Blukacza. W 2010 r. magister sztuki po ukończeniu Dyplomu głównego (cykl obrazów malarskich pt: „Muza opuszczona – Problemy Malarstwa”) w pracowni malarstwa prof. Zbigniewa Blukacza, aneksu (Cykl obrazów pt: „Szczerość – Nagość”) w pracowni rysunku prof. Antoniego Cygana oraz praca magisterska pt: „Współczesna Akademia Sztuk Pięknych w oczach studenta, a malarstwo współczesne” u doktor Doroty Głazek. Absolwent Państwowego Liceum sztuk Plastycznych w Dąbrowie Górniczej. Artysta-plastyk ze specjalizacją szkło artystyczne (Witraż).

Urodzony w 1984 roku, w Czeladzi. W 2003 - 2004 roku student na wydziale Grafiki w Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi (projektowanie i fotografia). W 2004 - 2009 student Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach na wydziale Grafiki o specjalności Projektowanie Graficzne. W 2009 r. magister sztuki po ukończeniu Dyplomu głównego (seria ilustrowanych książek Opowiadania Niebiańskiego Zakonu) w pracowni Ilustracji i rysunku użytkowego profesora Tomasza Jury oraz aneksu (Siatka pomieszczeń) w pracowni malarskiej Zbigniewa Blukacza.

Artysta urodzony w 1979 roku. Pochodzi z Wielenia. Obecnie mieszka i tworzy w miejscowości Wronki położonej na skraju Puszczy Noteckiej, w województwie Wielkopolskim. Samouk. Z wykształcenia jest logistykiem, jednak na co dzień realizuje i rozwija swoją największą pasję, czyli malarstwo olejne. Stosuje czasochłonną technikę laserunkową, dzięki której stara się uzyskać efekt głębi i tajemniczości. Najlepiej czuje się w tematyce surrealistyczno-fantazyjnej. Prace jego to wyciągnięte niczym z książek fantasy obrazy z odległych światów. Sprawiają wrażenie bycia na pograniczu jawy i snów. Łączą w sobie elementy krajobrazu, postaci, symboliki. Artysta przeplata elementy realizmu z pięknymi wizjami pobudzając wyobraźnię i zachęcając do wychodzenia poza swoje ograniczenia i indywidualne wyobrażenia na temat rzeczywistości i świata.  Obrazy artysty znajdują się między innymi w USA, Australii, Niemczech, Norwegii, Republice Czeskiej oraz w wielu miastach Polski.

Artysta urodził 5 lutego 1956 r. w Krakowie. Studiował na wydziale form przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Tworzy w konwencji magicznego realizmu fantastycznego, bazując na precyzyjnej wzorowanej na dawnych mistrzach technice obrazowania Hieronima Boscha, Pietera Bruegla. Preferuje stare techniki malarskie, olej/akryl na płótnie, tempera, tusz. Od roku 1994 współpracuje z wieloma wydawnictwami w kraju i zagranicą. Zilustrował kilkadziesiąt książek dla dzieci i dorosłych dla wielu znaczących wydawnictw, m.in. Zielona Sowa, Skrzat, Wilga, Buchmann, Publicat, SP Kraków i wielu innych.

Artysta urodził się  w 1961r.w Częstochowie. Studiował na kierunku artystycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, jednak sam twierdzi, że studia dały mu tylko teoretyczne przygotowanie i jest malarskim samoukiem. W 1991 został członkiem ZPAP. Po indywidualnym debiucie w kraju (wystawa w BWA, Częstochowa 1994), jego prace zostały włączone do wystawy objazdowej „Surrealiści polscy” krążącej po Polsce w latach 1995-97. W 1998 zajęła się jego twórczością nowojorska galeria Stricoff Fine Art Ltd. Reprezentuje popularny u publiczności nurt tzw. realizmu magicznego. Buduje swe kompozycje zazwyczaj strefowo, umieszczając w nich postaci w fantastycznych, kolorowych strojach. Artysta reprezentujący popularny obecnie wśród szerszej publiczności kierunek realizmu magicznego. Stale współpracuje z galeriami w kraju i za granicą, biorąc udział w licznych wystawach. Przedmiotem jego twórczości jest malarstwo w technice olejnej i akrylowej oraz grafika, gdzie posługuje się technikami akwaforty i miękkiego werniksu. Artysta opracował również własną technikę gwaszu. Jest także autorem projektów wielu rzeźb. Jego prace są odzwierciedleniem niezwykle bogatej wyobraźni, kreującej świat przeciwstawnych emocji i skojarzeń.

Urodzona w Krakowie w 1959 r. Studia na ASP w Krakowie, Wydział Grafiki. Dyplom w 1984 r. w
pracowni wklęsłodruku ( pod kierunkiem Prof. Andrzeja Pietscha) i litografii ( pod kierunkiem Prof. Włodzimierza Kunza).

1999 – Grand Prix w konkursie „Najlepsza grafika miesiąca” – Kraków
2000 – nagroda „ Złota Rama” w konkursie „Mały obraz” – Kraków
2001 – wyróżnienie w Premio Firenze
2002 – II nagroda w Premio Firenze – Florencja
2003 – III nagroda w Premio Firenze – Florencja
2005 – wyróżnienie w konkursie „Muzyka w malarstwie” – Tychy 2005
2006 – Grand Prix w konkursie “Najlepsza Grafika Miesiąca” – Kraków
2006 - Wyróżnienie w Salonie Zimowym ZPAP
2006 - Finalistka Międzynarodowego konkursku Grafiki i Rysunku – Taiwan
2007 – I nagroda w Premio Firenze – Florencja
2007 - Nagroda „ Złota Rama” w konkursie „Mały obraz” – Kraków.
2010 – udział w Triennale Grafiki Polskiej – Katowice
2011 – Grand Prix w konkursie Graficznym im. L.Meidnera – Oleśnica
2012 – udział w Międzynarodowym konkursie pasteli –Francja, Saint–Aulaye.
2013 – Nagroda Generalnego Konsula w Międzynarodowym konkursie pasteli – Francja– Saint
Aulaye.
2014 – wyróżnienie w konkursie “ Mały obraz” – Kraków

Swoją twórczość przedstawiała w Polsce, we Francji ( Paryż, Collioure, Tours), Włoszech ( Rzym, Florencja), Danii, Holandii (Haga), Hiszpanii ( Segovia), Belgii ( Bruksela), na Chorwacji (Zagrzeb), na Węgrzech ( Szentendre), Belgii( Bruksela) itd.
Do tej pory brała udział w przeszło 100 wystawach zbiorowych w tym kilkanaście indywidualnych.

Członek ZPAP, SMTG
Uprawia malarstwo, rysunek i grafikę.

Grzegorz Stec – artysta zajmujący osobne miejsce we współczesnej sztuce, między abstrakcją i figuracją, operujący własną techniką malarską. Ur. w 1955 roku w Krakowie, w 1981 r. ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych.

Miał ponad 50 poważnych wystaw indywidualnych, w liczących się galeriach sztuki w Polsce i za granicą (USA, Szwecja, Francja, Niemcy). W latach 1996-2002 był rezydentem The Society for Arts w Chicago, gdzie odbyły się trzy duże wystawy (1996, 1997, 1998), później wystawiał w Nowym Jorku. Reprezentował sztukę polską w polskich placówkach dyplomatycznych (wystawy indywidualne): w Konsulacie Generalnym Rzeczpospolitej Polskiej (2008) oraz w Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (2009), w Instytucie Polskim w Lipsku (2014), w berlińskiej Galerie Abakus przy współudziale Ambasady RP oraz Instytutu Polskiego w Berlinie (2015). Ostatnie duże wystawy artysty odbyły się w Pałacu Sztuki w Krakowie (2012, 2015), Centrum Sztuki Współczesnej „Solvay” (2014), Centrum Kultury Żydowskiej na krakowskim Kazimierzu (2011, 2014), w Galerii Sztuki Współczesnej Dagma Art w Katowicach (2015/2016).

O twórczości artysty TVP nakręciła film Zadręcza mnie zapach czerni (1991, reż. Cezary Nowicki). Grzegorz Stec jest również poetą, wydał dwa tomiki poetyckie: „Nikt tu nie szuka odpowiedzi” (1999) oraz „Melencolia” (2007).

Stec reprezentuje typ sztuki wizyjnej, podświadomej, dramatycznej. Nazywany przez krytyków „mistrzem światła” oraz „wybitnym kolorystą”. Jego malarstwo charakteryzuje bogactwo kompozycji, tematów, formatów i struktur - od miniatur poprzez pionowe figury po wielkie barwne płótna, od prostych form po gęste kompozycje horror vacui, od czystej i wyrazistej kolorystyki po unikatowe czarne prace. Steca najbardziej interesuje tłum - skłębiona, zdeformowana masa, dręczona przez szaleństwa i traumy, a także poszczególna istota ludzka, pokazana jako okaleczona głowa-maska, będąca ekspresją stanów psychicznych.

Sztuka Steca rodzi się z napięcia między spontanicznością podświadomej wizji i porządkującym intelektem, gwałtownym wybuchem emocji i precyzją formy. Jej przesłanie skłania do głębokich refleksji na temat naszego świata oraz pojedynczej ludzkiej egzystencji.

Józef Stolorz urodził się 31 października 1950 roku w Katowicach. Ta data, jak i fakt, że jego dziadek był górnikiem oraz, że wzrastał w tradycji kulturowej Górnego Śląska, mają wyjątkowe i pełne symboliki znaczenie dla całokształtu jego twórczości. W 1969 r. ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach. W latach licealnych związany ze śląskim bluesem (m.in. krótki epizod współpracy z Ireneuszem Dudkiem – jako gitarzysta basowy) oraz Julianem Gembalskim współtworząc oprawę muzyczną tzw. „mszy beatowych” w krypcie katowickiej katedry (w Kościele Akademickim). Te kontakty mają wkrótce zaowocować koncepcją tworzenia przy muzyce i do muzyki oraz prezentacją własnego malarstwa w galeriach wypełnionych inspirującą go muzyką.

Po maturze studiuje Konserwatorstwo i Zabytkoznawstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, a następnie Historię Sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Studia podjął lecz nie ukończył. W latach 80-tych podejmuje indywidualne studia w zakresie technik malarskich dawnych mistrzów, prowadząc Pracownię Kopiowania Malarstwa Dawnego. Jednocześnie doskonali własny warsztat malarski. W tym czasie bierze udział i jest wyróżniany na prestiżowych wystawach ogólnopolskich, jak Bielska Jesień w BWA – Bielsko Biała oraz Konkursie im. J. Spychalskiego w BWA – Poznań. Na podstawie dorobku twórczego, w roku 1991 zostaje przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków.

Na swoim koncie ma ponad 80 wystaw indywidualnych (w tym prezentację na Art. Expo w Nowym Jorku w 2009 r. oraz wystawę w Ambasadzie RP w Waszyngtonie). Brał udział w ponad 160 wystawach zbiorowych, zarówno w Polsce jak i za granicą.

Jego twórczość określana jest, jako wizjonerska i niekiedy ezoteryczna z pierwiastkami romantyzmu i symbolizmu. Nazywany jest mistrzem światła, co podkreśla wielu odbiorców jego sztuki.

Jakub Dominik Strzelecki ur.1978r.w Radomiu.Ukończył Studia na Wydziale Sztuki Politechniki Radomskiej.Dyplom w 2006 roku w pracowni grafiki warsztatowej prof. Andrzeja Markiewicza i dr Michała Kurkowskiego.Ukończył Podyplomowe Studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie dyplom w pracowni malarstwa prof. Teresy Kotkowskiej Rzepeckiej , aneks z rysunku w pracowni prof. Marka Szymańskiego.Członek interdyscyplinarnej grupy Skład Doczepiony, należy do ZPAP okręgu radomskiego.Nauczyciel rysunku i malarstwa ,grafiki warsztatowej w ZSP im. Józefa Brandta w Radomiu, w latach 2008-11 zajmuje się konserwacją i rekonstrukcją elementów architektonicznych w Radomskiej Katedrze pw.  Opieki Najświętszej Maryi Panny. Uprawia malarstwo figuratywne silnie nasycone symboliką surrealizmu w grafice warsztatowej   formy abstrakcyjne zestawia z motywami linearnymi.

Wykształcenie artystyczne: Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu im. St. Wyspiańskiego - Wystawiennictwo, 2-letnie Studium Fotografii i Filmu, Wydział Artystyczny Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie – Malarstwo i równolegle Rzeźba, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie – Malarstwo – Studia Podyplomowe, Uniwersytet Warszawski – Wydział Zarządzania.

Dyplomy między innymi u profesorów: Bogumiła Zagajewskiego z rzeźby i równolegle z malarstwa u prof. Mariana Stelmasika oraz z rysunku u prof. Teresy Rzepeckiej-Kotkowskiej i malarstwa u prof. Adama Brinckena.

Uczestnik i kurator kilkudziesięciu wystaw, plenerów, sympozjów w kraju i zagranicą w wyżej wymienionych dziedzinach artystycznych, realizacje w obiektach świeckich i sakralnych: Litwa, Rumunia, Czechy. W kraju między innymi Pomnik Dobrego Wojaka Szwejka w Przemyślu.

Pracuje jako pedagog od 1987 roku – Studium Nauczycielskie, Studium Reklamy, Politechnika Radomska, obecnie Zespół Szkół Plastycznych w Radomiu oraz Wyższa Szkoła Nauk Społecznych i Technicznych (obecnie Europejska Uczelnia Społeczno-Techniczna).

Współzałożyciel Związku Artystów Pedagogów Ceramiki i Rzeźby. Wielokrotnie odznaczony za dokonania w dziedzinie kultury. Pełni funkcję Prezydenta Okręgu Mazowieckiego Związku Polskich Artystów Rzeźbiarzy w Warszawie w kolejnej kadencji.

Urodziłem się w Będzinie w 1961 r. Zajmuję się malarstwem pastelowym, rysunkiem oraz malowaniem pastelami na tynkach wewnętrznych i zewnętrznych. Posługuję się techniką Keim`a odporną na na warunki atmosferyczne.

W 2000 roku zdobyłem nagrodę Grand Prix na III Ogólnopolskim Biennale Pasteli w Nowym Sączu . Brałem udział w wielu  polskich i zagranicznych wystawach,a moje pastele znajdują się w prywatnych kolekcjach na całym świecie.

Moje motto artystyczne:

"... kamień, który się nie toczy, obrasta mchem..."

Krzysztof Wiśniewski ur. 15 kwietnia 1960 roku w Chełmży. Od wielu lat mieszka w Lipnie. Nauczyciel. Ukończył Wydział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Malarstwo studiował u profesora artysty plastyka Mieczysława Ziomka, zaś rysunek pod kierunkiem Jędrzeja Gołasia. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków oddział w Toruniu. Artystycznie związany z grupą malarzy uprawiających tzw. „Magical Dreams” (Magiczny Realizm).

W końcu lat 90 - tych roku zrzuca z siebie „kostium” klasycznego malarstwa pejzażowego meandrując, jak sam to określa w kierunku „beksizmu”. Dość szybko z tego nurtu wychodzi i zaczyna tworzyć surrealistyczne kompozycje w duchu malarstwa romantycznego. Od tego czasu jego obrazy charakteryzują się głęboką poetycką metaforą. Sam artysta mówi: Myślę, że malarz powinien malować nie tylko to, co przed sobą widzi lecz to co widzi w sobie. Dlatego w swoich obrazach staram się tworzyć nieokreśloną, melancholijną tęsknotę za odległą przeszłością. Zauważalne jest to, że Wiśniewski często operuje paletą barw niebieskich, fioletów, różów itp. Jego barwa w połączeniu z ulubionymi rekwizytami ma być barwą zawsze symboliczną. O znaczeniu swojej kolorystyki w obrazach wyraża się następująco;

Mój kolor niebieski jest nie tylko barwą perspektywiczną, barwą nie wdzierającą się w głąb lecz pociągającą w dal. Błękit w połączeniu z zielenią razem stają się duchowe, odnoszą się do chwili przeszłości i przyszłości, pasują one do niespokojnej tęsknej wrażliwości i samotności. Natomiast szereg figur mówiąc najprościej, jest wyznacznikiem podkreślającym niepewność upływającego czasu i swoistej gry ludzkiego losu.

Mariusz Zdybał urodził się w Warszawie. Wykształcenie osiągnął w  całkowicie odmiennej dziedzinie i niespodziewanie odkrył swoją własną drogę artystyczną. Po latach samokształcenia osiągnął sukces tworząc własny styl. Jego prace mogą być kojarzone z symbolizmem, nie jest to jednak bliski związek. Jego głęboki respekt dla artystycznego procesu twórczego wynika z potrzeby pokonywania przeszkód natury materialnej i cierpliwości, potrzebnych do osiągnięcia upragnionych efektów technicznych i estetycznych. Niekonwencjonalny warsztat połączył wyobraźnię i naturalny talent. W jego twórczości dominują kobiety – wszystkie typy – zarówno perwersyjne, wyidealizowane, jak i femme fatale, kobiety tajemnicze i niespokojne. Poza malarstwem sztalugowym Mariusz Zdybał zajmuje się ilustracją książkową, plakatem, malarstwem ściennym, projektowaniem wnętrz i mebli.

…może w nieposłuszeństwie biblijnej Ewy i jej dramatycznym w skutkach skonsumowaniu zakazanego owocu dostrzegam nie tylko uosobienie krnąbrności a kobietę, która tuż po pojawieniu się na estradzie dopiero co stworzonego świata, pragnie posiąść iskrę wiedzy i podzielić się nią ze stojącym, jak dotąd jedynym obok niej mężczyzną – Adamem. Może to nieprzeparta chęć poznania tajemnicy była motorem brzemiennego w skutkach epizodu z jabłkiem? A może to geniusze XX- wiecznej fotografii, począwszy od Man Raya po Helmuta Newtona przesądzili i skierowali mój świat w świat afirmacji ich właśnie – kobiet! Tak, czy inaczej od początku, od pierwszego namalowanego obrazu po dziś, jestem zakładnikiem świata kobiet. Na moich obrazach są one zawsze majestatyczne, odlane ze spiżu, toną w błękitach w odrealnionej powłoce stanowiącej swoistą sygnaturę moich prac. Fascynujące, nieodgadnione jak kosmos w którego anturażu niejednokrotnie występują (1)

,,Femme fatale i świadoma kusicielka, łagodna nimfa i piękność utrwalona w marmurze, kosmiczna kochanka i saksofonistka w blasku księżyca: oto kobiety z obrazów Mariusza Zdybała. Nierealne piękności obecne w podwodnych światach, nieziemskich przestrzeniach i księżycowych pejzażach. Sen doprowadzony do granic realności, zatrzymany w bezruchu jak rzeźba w kamieniu, faktycznie zaś zamknięty na powierzchni płótna. Można by pisać peany na temat warsztatowych umiejętności tego malarza, jednak kontakt z obrazami Zdybała to nade wszystko cudowna podróż w kosmosie marzeń i podświadomości, wiedziona śpiewem morskich syren i muzycznych symfonii natury. Oto świat mistyki pod powierzchnią rzeczywistości” (2)

,,W obliczu zalewającego nas ,,spamu” w sztuce, promocji pseudoartystycznego kiczu i miernoty, przejawy malarstwa warsztatowego są prawdziwym skarbem. Takim prawdziwym skarbem jest malarstwo Mariusza Zdybała. Swoją długoletnią twórczością, rozwijaną konsekwentnie i zmierzającą do ugruntowania własnej stylistyki, udowodnił, iż jest twórcą, którego dzieła zaliczane są do najciekawszych realizacji w obszarze szeroko rozumianego nurtu fantastycznego. Mistrzowska umiejętność łączenia ze sobą elementów świata rzeczywistego z całą paletą artefaktów fantastycznych powoduje, iż płótna Mariusza Zdybała oddziaływają tak samo na zmysły i wyobraźnię jak i na intelekt odbiorcy. Zdybał nie opowiada nam pięknych historii, nie komentuje rzeczywistości, nie angażuje się w ważne sprawy. Po prostu maluje, gładko i pedantycznie, wykorzystując jako spirytus movens własną wyobraźnię. I nie przeszkadza mu, że dominującym motywem na płótnach jest kobieca sylwetka. W końcu zgodził się, od początku artystycznej kariery, być w swojej pracowni ,,zakładnikiem świata kobiet”. (3)

1. Wypowiedź artysty, za: Samanta Belling, Ciepły odcień melancholii, Artysta i Sztuka” 2017, nr21
2. Katarzyna Napiórkowska
3.Jan Wiktor Sienkiewicz – fragment artykułu – Zakładnik Świata Kobiet – Mariusz Zdybał - malarstwo